امروز رفته بودم ،درجمع نوجوانان 

تا بنگرم به شوقي ،كز چشم مانده پنهان

ديدم چه جنب وجوشي ،يارب نگاهشان دار

زين گام ها كه دارند،هم خام هم شتابان

دستان آروزشان ،از شاخه محبت

مي چيد لاله وگل ،ازنغمه هزاران

راهي دراز وصعب است ،اما توان رسيدن 

با كوله بار همت ،برقله بهاران

باشد كه لطف ايزد ،پاينده شان بدارد

آنان كه ره گشودند ،بهر اميدواران

دراين ديار خاموش ،باشدبسي غنيمت

سوسوي تك چراغي ،درموج تند باران

شايد كه روزگاري،زين شعله هاي كوچك

تابد هزار پرتوي درسقف اين شبستان

با صاحب عباد راهي گشوده گرديد

تا صاحب الزمانش ،ياري دهد به دوران

سروده اي از استاد خسرو كارگر درتاريخ 1380/2/20